دعای امام صادق (ع) در ظهر روز جمعه (مفاتیح الجنان)بيست و يكم از اعمال روز جمعه آنكه چون زوال شمس شود بخواند دعايى را كه محمد بن مسلم از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است و آن به نحوى كه در مصباح شيخ است آن است كه بگويدلاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ هيچ خدايى بجز خداى يكتا نيست و او بزرگتر از حد وصف است و منزه است خدا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ و ستايش مخصوص خداست كه نه كس را به فرزندى گرفته و نه شريكى در ملك وجود دارد وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً و قدرت بى نهايتش از يارى هر كس بى نياز است و او را به بزرگى ياد كن كه بزرگى خاص اوست پس بگويديَا سَابِغَ النِّعَمِ يَا دَافِعَ النِّقَمِ يَا بَارِئَ النَّسَمِ اى بخشنده نعمت ها اى برطرف كننده سختي ها اى آفريننده بندگان يَا عَلِيَّ الْهِمَمِ يَا مُغْشِيَ الظُّلَمِ يَا ذَا الْجُودِ وَ الْكَرَمِ اى بلند همت اى پرده پوش ظلم ها اى صاحب جود و كرامت يَا كَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ يَا مُونِسَ الْمُسْتَوْحِشِينَ فِي الظُّلَمِ يَا عَالِماً لاَ يُعَلَّمُ اى برطرف كننده مصائب و آلام اى مونس دل هاى پريشان در تاريكى عالم اى داناى بى معلم صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ يَا مَنِ اسْمُهُ دَوَاءٌ وَ ذِكْرُهُ شِفَاءٌ وَ طَاعَتُهُ غَنَاءٌ (غِنًى) و با من آن كن كه سزاوار توست اى خدايى كه نام او دواى دردها و ياد او شفاى امراض و اطاعت او بينيازى است ارْحَمْ مَنْ رَأْسُ مَالِهِ الرَّجَاءُ وَ سِلاَحُهُ الْبُكَاءُ ترحم كن بر حال كسى كه سرمايه اش اميدوارى به تو و وسيله اش گريه و زارى به درگاه توست سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ منزهى تو هيچ خدايى غير تو نيست اى مهربان اى صاحب منت بر خلق اى پديد آرنده آسمان ها و زمين اى صاحب جلال و بزرگوارى.